„Opieka nad dziećmi przewlekle chorymi wymaga postępowania szczególnego, gdyż trzeba nie tylko w uczniu, ale i w sobie samym zbudować poczucie sensu podejmowania działań”.

Cukrzyca wieku dziecięcego jest chorobą powstałą w następstwie niedoboru lub braku insuliny w organizmie dziecka.

Objawami nie leczonej lub źle leczonej cukrzycy mogą być między innymi : zaburzenia apetytu,  utrata wagi, odczuwanie nadmiernego pragnienia, bóle brzucha, nudności, wymioty, senność lub bezsenność, częste oddawanie moczu.

Ważnym jest, aby organizm dziecka z cukrzycą uchronić przed stanami przecukrzenia (hiperglikemi) i niedocukrzenia (hipoglikemi). Nieprawidłowo prowadzona opieka nad dzieckiem z cukrzycą może prowadzić do powikłań naczyniowych i upośledzeń wielu organów: wzroku, nerek, układu nerwowego, tkanek skóry.

Dziecko chore na cukrzycę, obok opieki medycznej, potrzebuje również troskliwej opieki ze strony szkoły.

W toku lekcji nauczyciel powinien uwzględniać stany zmiennego samopoczucia dziecka i wahania w jego wydolności intelektualnej spowodowanej wahaniami poziomu cukru we krwi. Wymaga to stałej dyskretnej obserwacji i gotowości do prawidłowego reagowania na zachodzące zmiany w samopoczuciu i zachowaniu dziecka.

W swoich obserwacjach nauczyciel powinien zwracać uwagę czy u dziecka nie pojawia się:

• silne uczucie pragnienia
• potrzeba częstego opuszczania sali lekcyjnej, co może świadczyć o konieczności częstego oddawania moczu
• gwałtowne osłabienie i obniżenie sprawności percepcyjno – intelektualnej

Objawy te mogą świadczyć o hiperglikemi i wymagają zwiększenia dawki insuliny oraz wyeliminowania na ten czas pokarmów węglowodanowych.

Ponadto należy zwrócić uwagę czy nie pojawiają się objawy świadczące o hipoglikemi takie jak:

• usilna potrzeba jedzenia w trakcie lekcji
• drżenie ciała, poty, łzawienie, ślinotok, drętwienie warg, niedowłady, automatyzmy ruchowe (ssanie palca, mlaskanie, żucie), nudności, wymioty, zmiany tętna
• zmiany w zachowaniu obserwowane jako niepokój, lęki, trudności w koncentracji, zaburzenia toku myślenia, orientacji, niepokój, aż do objawów stanów urojeniowo- majaczeniowych

W lżejszych stanach hipoglikemii należy zjeść pokarm z zawartością węglowodanów lub wypić 4% roztwór glukozy. W cięższych stanach, z utratami przytomności, konieczna jest interwencja lekarska.

Wskazanym też jest aby nauczyciel, w przypadku młodszych dzieci, w porozumieniu z domem, miał wgląd w:

• prawidłowość podawanej dawki insuliny i miejsca jej wstrzykiwania
• regularność przyjmowanych posiłków
• planowanie wysiłku fizycznego szczególnie przed zajęciami z w-f (przed wysiłkiem bowiem należy zadbać aby dziecko zjadło odpowiedni posiłek złożony z węglowodanów)

Konieczne jest też chronienie dziecka przed silnymi stresami (nie narażanie na klasówki z dużych partii materiału, odpytywanie na forum klasy z przedmiotów z którymi ma trudności, konieczność brania udziału w niezapowiedzianych sprawdzianach.

Wahania w poziomie cukru mogą powodować:

• zaburzenia równowagi emocjonalnej (wywoływać stany nadpobudliwości bądź apatii)
• okresowe obniżenie sprawności percepcyjnej i intelektualnej
• zaburzenia pamięci, uwagi, spostrzegawczości
• zaburzenia zdolności refleksyjnego myślenia

źródło:

opracowała : mgr Barbara Jasak

Znajomi i nauczyciele w szkole powinni wiedzieć jak radzić sobie z dziećmi i młodzieżą chorującą na cukrzycę.
A oto kilka zasad jakie powinny być przestrzegane u dzieci i młodzieży chorującej na cukrzycę:

• powinieneś mieć bezpieczne miejsce do przechowywania insuliny, a szkoła powinna określić miejsce (gabinet) do pomiaru stężenia glukozy oraz robienia zastrzyków z insuliny.
• twoja szkoła powinna wiedzieć że jesteś chory na cukrzycę oraz wiedzieć jak najwięcej o cukrzycy.
• młodzi ludzie z cukrzycą powinni być w stanie zjeść węglowodany (cukry) jeżeli zachodzi taka potrzeba nawet w czasie lekcji
• powinieneś mieć możliwość pójścia do toalety bez żadnych pytań
• ludzie (nauczyciele, przyjaciele) w szkole powinien wiedzieć jak rozpoznać i pomóc przy hipoglikemii
• biorąc udział w sporcie powinniśmy mieć zapewnione środki ostrożności w postaci wzięcia natychmiastowo glukozy oraz zbadania poziomu glukozy we krwi w każdej chwili

Rzeczywiste przyczyny cukrzycy są mało zrozumiałe, zarówno u dzieci jak i dorosłych.
Powszechnie mówi się że cukrzyca ma podłoże dziedziczenia cech genetycznych, może być wywołane przez czynniki środowiskowe, takie jak dieta.
U wielu dzieci z cukrzycą typu 1 nie wiadomo co jest podłożem jej wystąpienia, zwłaszcza gdzie w rodzinie nikt nie choruje na cukrzycę.
Cukrzyca typu 2 wśród dzieci jest zwykle spowodowana bardzo złą dietę w młodym wieku, w połączeniu z siedzącym trybem życia z małą ilością ruchu.

Ćwiczenia są istotnym czynnikiem w kontrolowaniu cukrzycy typu 1 i są bardzo ważne dla wszystkich dzieci chorych na cukrzycę.
Dzieci z cukrzycą powinni wykonywać codzienne ćwiczenia ale z umiarem. Powinny być świadome że aktywność fizyczna obniża poziom cukru we krwi i może dojść do obniżenia poziomu cukru.
Dlatego w zależności jaką formę ćwiczeń wybieramy powinniśmy odpowiednio zmniejszyć dawkę insuliny, nie zapominając o tym że insulina jest też potrzebna w naszym treningu.
Podczas wykonywania ćwiczeń fizycznych dziecko powinno posiadać przy sobie glukozę lub coś słodkiego zwłaszcza w postaci płynnej. Aktywność fizyczna powoduje że dziecko może dodatkowo coś zjeść.

źródło: http://www.diabetes.co.uk