Dla osób z cukrzycą typu 1, jak również z cukrzycą typu 2 leczenie wymaga regularnych wstrzyknięć insuliny co jest problemem.

Teraz naukowcy z MIT wymyślili nowatorski sposób, aby pewnego dnia wyeliminować zastrzyki. Opracowali niewielkie urządzenie do połykania, które może automatycznie wstrzykiwać insulinę bezpośrednio do ściany żołądka. W raporcie opublikowanym w Science, Robert Langer i Giovanni Traverso opisują to, co nazywają samoorientującym się aplikatorem w skali milimetrowej lub SOMA, opracowali to w celu ułatwienia aplikowania insuliny.
Jak dotąd SOMA była testowana tylko na zwierzętach. Kapsułka jest wykonana ze stali nierdzewnej i innych materiałów ulegających biodegradacji, SOMA jest wyposażona w sprężynową igłę zawierającą insulinę. Jest ona tak obciążona, aby zawsze się utrzymywała - jak chybotliwa zabawka - a otwór na igłę zawsze znajdzie  ściankę żołądka w celu wykonania wkucia. Podczas testowania urządzenia na świniach, urządzenie zawsze zachowywało się tak, że gdy sprężyna trzymająca igłę została uruchomiona przez wodę w żołądku, igła przebiła ściankę żołądka świni dostarczając ładunek insuliny. U trzech świń, które połknęły SOMA, urządzenie doprowadziło do podobnych poziomów insuliny we krwi jak wstrzyknięcie przez skórę.

Naukowcy twierdzą, że więcej badań należy przeprowadzić na większej liczbie zwierząt. Ludzie są niezadowoleni ze wstrzykiwania sobie insuliny za pomocą igły odczuwając przy tym dyskomfort i lęk.  Tym samym badacze dostrzegają w tej kapsułce olbrzymi potencjał w leczeniu wielu chorób.
Konstrukcja urządzenia umożliwia wstrzyknięcie go nawet jeśli zwierzę poruszy się po jego połknięciu. Ważne jest jednak, aby żołądek był pusty, aby urządzenie mogło wstrzyknąć dany preparat. Mieszanie go z żywnością sprawia, że ​​trudniej jest przywiązać go do ściany żołądka.

SOMA jest wydalana po dostarczeniu leku. Do tej pory naukowcy nie zaobserwowali żadnych negatywnych skutków tego urządzenia u testowanych zwierząt które go połknęły.

Dopóki nie zdołamy znaleźć lekarstwa, zawsze będzie potrzeba monitorowania poziomów glukozy we krwi. Sprawdzanie łez pod kątem glukozy za pomocą inteligentnej soczewki kontaktowej lub monitorowanie potu za pomocą atramentu zmieniającego kolor może być dużo mniej inwazyjne niż pobieranie krwi. Nie są to nowe pomysły, ale ciągłe doskonalenie miniaturyzacji może oznaczać, że tego typu urządzenia w niedalekiej przyszłości będą dostępne.

Kobieta z ciężką cukrzycą typu 1 spędziła rok bez zastrzyków insuliny dzięki eksperymentalnemu przeszczepowi. Lekarze wszczepili komórki produkujące insulinę w tłuszczową błonę w jamie żołądka, a powodzenie operacji daje nadzieje dla większej liczby osób przyjmujących sztuczne trzustki.

Gen związany z przyrostem masy ciała u dzieci może również wpływać na produkcję insuliny a co za tym podąża poziomem cukru we krwi.

Naukowcy z Imperial College London opierali się na wcześniejszych badaniach, w których zidentyfikowano kilka genów odpowiedzialnych za rozwój otyłości. Stwierdzono, że jeden z nich neuronatyna (Nnat), wpływa na to jak komórki trzustki przetwarzają insulinę. Naukowcy są przekonani, że odkrycie może być integralną częścią dalszego zrozumienia rzadkich postaci cukrzycy, które obejmują wytwarzanie zmutowanej postaci insuliny, która nie jest produktywna.
W badaniu myszy wyłączono gen Nnat, aby naukowcy mogli zobaczyć, co się stanie, gdy podadzą im glukozę. Zespół badawczy odkrył, że wyłączenie genu Nnat nie ma wpływu na to, ile myszy zjadły, ale zwierzęta nie były w stanie wyprodukować wystarczającej ilości insuliny potrzebnej do przywrócenia prawidłowego poziomu cukru we krwi.
Główny autor projektu, profesor Dominika Withers, powiedziała: "Wydaje się, że ten gen bierze udział w wydajnym przetwarzaniu peptydu sygnałowego dla insuliny - dlatego jest to przyczyną, że komórki nie produkują wystarczającej ilości hormonu.
Wyniki badań mogą być znaczące, ponieważ lepsze zrozumienie Nnatu i sposób w jaki organizm produkuje insulinę, może poprawić przyszłe leczenie cukrzycy.