Współczesne metody leczenia nadciśnienia tętniczego nie zawsze wymagają, zwłaszcza w początkowym okresie, przyjmowania leków hipotensyjnych. O tym decyduje lekarz czy wprowadzić leczenie lekami hipotensyjnymi.
W czasie przyjmowania leków hipotensyjnych zwłaszcza w początkowym okresie, pacjent powinien pamiętać, że leki obniżają ciśnienie tętnicze, ale nie usuwają przyczyny nadciśnienia. Dlatego lek musi być przyjmowany regularnie, zazwyczaj przez wiele lat, a nawet przez całe życie chorego. Próba odstawienia leku przez pacjenta, bez porozumienia z lekarzem, najczęściej prowadzi do ponownego podwyższenia ciśnienia tętniczego. Skuteczna terapia nadciśnienia tętniczego prowadzi do zmniejszenia ryzyka jego groźnych następstw, takich jak zawał serca czy udar mózgu.
Pacjent z nadciśnieniem tętniczym ma dużą szansę uzyskania pożądanego obniżenia ciśnienia, a powodzenie w osiągnięciu tego celu zależy od regularnego przyjmowania leków, zmiany trybu życia, a zwłaszcza - od systematycznej współpracy z lekarzem i wypełniania jego zaleceń.

Często, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku, stwierdza się wyłącznie podwyższone ciśnienie skurczowe („górne”), wynoszące powyżej 140 mm Hg, przy prawidłowych wartościach ciśnienia rozkurczowego („dolnego”). Ta postać nadciśnienia określana jest jako tzw. izolowane nadciśnienie skurczowe i związana jest ze znacznie zwiększonym ryzykiem rozwoju choroby wieńcowej, zawału serca czy udaru mózgu. Przeprowadzone w ostatnich latach duże badania wykazały, że systematyczne przyjmowanie leków hipotensyjnych powoduje zmniejszenie częstości poważnych następstw nadciśnienia w tych grupach chorych (np. udaru mózgu aż o 42%).
Trzeba pamiętać, że gdy lekarz stwierdzi w kilku pomiarach wartość ciśnienia np. 180/80 mm Hg (a więc tylko podwyższone ciśnienie „górne”), wskazuje to na izolowane nadciśnienie skurczowe.
Nie wolno bagatelizować tej postaci nadciśnienia - ma ono równie poważne następstwa, jak nadciśnienie z podwyższonymi wartościami „dolnego” i „górnego” ciśnienia tętniczego.
Skutecznie lecząc tę postać choroby, zmniejsza się zagrożenie wystąpienia udaru mózgu, zawału serca i nagłego zgonu.

Autor: Prof. dr hab. med. Andrzej Januszewicz, źródło: http://servier.pl