Ten rodzaj cukrzycy pojawia się u osób starszych, które najliczniej zapadają na nietolerancję glukozy. W zaawansowanym wieku początek choroby bywa często łagodny i nie wywołuje charakterystycznych objawów cukrzycowych. Wiążę się to z wydłużonym okresem utajenia cukrzycy wieku podeszłego. W tym czasie objawy są bardzo skąpe, często ograniczone tylko do jednego wskaźnika, np. zmian skórnych lub zapalenia nerwu. U osób w starszym wieku znacznie rzadziej niż u młodszych występuje pragnienie. Typowe dla starości jest także podwyższenie tzw. progu nerkowego, w związku z czym u wielu chorych nie występuje cukromocz nawet przy glikemii przekraczającej 200 mg%. Na pytanie - czy dopuszczalny poziom glukozy we krwi u osób starszych może być nieco wyższy, niż u ludzi młodych odpowiedź jest twierdząca.  Dopuszczalny poziom cukru we krwi dla osób 70-letnich jest nieco wyższy niż u ludzi młodych. Na czczo powinien on wynosić nie więcej niż 140 mg/100 ml, po jedzeniu zaś nie może przekraczać 180 mg/100 ml. Te wyższe wartości glukozy u osób starszych są mniej niebezpieczne niż niedocukrzenie.