Powikłania w cukrzycy
- Hipoglikemia: najczęstsze powikłanie, często z winy pacjenta (wysiłek, niezdyscyplinowanie, pominięcie posiłku, przedawkowanie insuliny, alkohol w dużej ilości), bardziej podatni są chorzy z DM1’ obj: wtórne wydzielenie amin katecholowych i pobudzenie układu współcz (głód, pobudzenie, osłabienie, poty, bladość, częstoskurcz, rozszerzenie źrenic, wzrost ciśn), neuroglikopenia (niepokój, splątanie, zaburzenia mowy, omamy, zaburzenia widzenia, wzmożenie odruchów, dodatni o Babińskiego, porażenia i utrata przytomności) -> w ciężkiej hipoGlc nawet wstrząs i zgon -> podajemy podskórnie lub domm 1mg glukagonu, można też podać dożż 50mg 20%Glc, potem wlew 5-10% Glc
- Uczulenie na insulinę: uczulenie skórne późne (odczyn kom typu tuberkulinowego, pierwsze 2 tyg leczenia, pojawia się po 24h od wstrzyknięcia, sam ustępuje, zwykle po 1-2dniach), uczulenie skórne wczesne miejscowe i uogólnione wywołane obecnością reagin IgE (po dłuższym okresie leczenia insuliną, po 2h od wstrzyknięcia pojawia się odczyn miejscowy, np pokrzywka, obrzęk Quinkego, może nawet dojść do wstrząsu) -> w tym drugim przypadku najpierw próbujemy zamienić insulinę wieprzową na ludzką lub jej analogi silnie działające, jeśli to nie skutkuje to podejmujemy próby odczulania
- Insulinooporność immunologiczna przedreceptorowa: nadmierne wiązanie i unieczynnianie insuliny przez IgG i IgM p/insulinie, występuje po kilku m-cach lub latach leczenia insuliną, rozpoznajemy, gdy dobowe zapotrzebowanie na hh>2jm/kgmc -> stos tylko insulinę ludzką, ewentualnie szybko działające analogi; czasem poprawa po dołączeniu doustnych leków p/cukrzycowych
- Lipodystrofia insulinowa: miejscowa zmiana tkanki tłuszczowej podskórnej w miejscach wstrzyknięć, występuje jako zanik tkanki (lipoatrofia, prawdopodobnie wskutek odczynu immunologicznego) lub jako przerost (związany z metabolicznym wpływem insuliny na tk, wyst także po stos insuliny ludzkiej)
- Zatrzymanie wody: u chorych z dużą hiperGlc i odwodnieniem przed rozpoczęciem leczenia, w pierwszym okresie terapii retencja sodu i wody (-> nadwzroczność=presbyopia i obrzęki); jeśli b duże nasilenie dajemy lek moczopędny
- Niedociśnienie ortostatyczne: w DM1 i u chorych z zaawansowaną neuropatią układu autonomicznego -> insulina rozszerza nacz przez wzrost NO; rozpoznajemy gdy ciśnienie skurczowe spada o30 mmHg lub więcej po pionizacji