Niewydolność serca występuje u 10–15% chorych na cukrzycę, z kolei z powodu cukrzycy leczonych jest 30–50% chorych z niewydolnością serca. Cukrzyca oraz często z nią współistniejące nadciśnienie tętnicze,hiperlipidemia i choroba wieńcowa prowadzą do uszkodzenia struktury i zaburzenia funkcji mięśnia sercowego. Podstawowymi mechanizmami odpowiedzialnymi za rozwój niewydolności serca w cukrzycy jest nadmiar wolnych kwasów tłuszczowych jako źródło energii oraz dysfunkcja  śródbłonka. Leczenie niewydolnoości serca w cukrzycy polega na dążeniu do normalizacji glikemii, poprawie ukrwienia mięśnia sercowego i swoistej farmakoterapii z wykorzystaniem diuretyków, leków hamujących aktywność układu renina-angiotensyna-aldosteron, beta-adrenolityków oraz w wybranych przypadkach preparatów glikozydów naparstnicy. W świetle wyników najnowszych badań ograniczenia w stosowaniu niektórych leków przeciwcukrzycowych (np. metforminy) w przypadku współwystępowania umiarkowanej niewydolności serca nie znajdują uzasadnienia; wydaje się nawet, że ich niestosowanie może prowadzić do zwiększenia śmiertelności w tej grupie pacjentów.

źródło : Leszek Czupryniak, Elektra Szymańska-Garbacz, Małgorzata Saryusz-Wolska