Wybierz język witryny

LECZENIE CUKRZYCY

Aktywność fizyczna a cukrzyca

Aktywność fizyczna a cukrzyca

Wysiłek fizyczny powinien być, obok diety i farmakoterapii podstawowym sposobem leczenia cukrzycy. W cukrzycy typu II ruch i wysiłek fizyczny są podstawowym składnikiem leczenia. W cukrzycy zależnej od insuliny wprowadzenie wysiłku fizycznego, jako czynnika leczniczego jest zalecane i bardzo korzystne. Ćwiczenia fizyczne szczególnie pożyteczne dla chorych na cukrzycę: wolny i niezbyt szybki marsz, pływanie (w basenie), wiosłowanie, spokojny taniec, nieforsujące gry z piłką, badmington, spacerowa jazda na rowerze, gimnastyka połączona z ruchem, bieg narciarski, łyżwiarstwo, a nawet zwykłe wchodzenie po schodach.

Sporty niezalecane przy tej chorobie - pilotaż, skoki na spadochronie, alpinizm, nurkowanie, pływanie na otwartych akwenach

Jeśli cukrzyca jest źle leczona i występuje z tego powodu nadmiar cukru we krwi – wówczas aktywność fizyczna jest przeciwwskazana. W przypadku osób chorych na cukrzycę typu I przed rozpoczęciem długotrwałego wysiłku należy zmniejszyć o 30–50% dawkę wstrzykiwanej insuliny. Chorym na cukrzycę zaleca się regulację intensywności ćwiczeń fizycznych poprzez samoobserwację objawów przemęczenia, takich jak: obfite pocenie się, przyśpieszenie oddychania, uczucie zmęczenie. Jeśli odczuwamy nadmierne zmęczenie powinniśmy zwolnić tempo ćwiczeń i odpocząć.