Wybierz język witryny

LECZENIE CUKRZYCY

Rodzaje insulin

 Rodzaje insulin

Na rynku dostępnych jest wiele preparatów insuliny, które różnią się między sobą: budową cząsteczki hormonu, początkiem działania - czas jaki musi minąć od wstrzyknięcia do pojawienia się insuliny we krwi i czasem działania - czas jaki musi minąć aby cała dawka podanej insuliny uległa wchłonięciu i osiągnęła swój efekt. Biorąc pod uwagę kryterium budowy cząsteczki insuliny wyróżnia się:

  • insuliny zwierzęce - pochodzenia wieprzowego lub wołowego;
  • insuliny ludzkie - wytwarzane przez drożdże i bakterie, dzięki zastosowaniu inżynierii genetycznej, ich budowa nie różni się od budowy insuliny ludzkiej;
  • analogi insulinowe- syntetyczne cząsteczki budową bardzo zbliżone do cząsteczki insuliny, którym nadaje się określony profil działania (np. szybki czas działania)

W Polsce insuliny Novo Nordisk dostępne są we:

Niezależnie od postaci wszystkie insuliny ludzkie Novo Nordisk występują w podstawowym i powszechnie obowiązującym stężeniu 100 jednostek międzynarodowych w jednym mililitrze - 100 j.m./ml, zalecanym przez Światową Organizację Zdrowia.

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) w porozumieniu z Międzynarodową Federacją Diabetologiczną (IDF) postanowiły ujednolicić kolorystyczny kod insulin ludzkich. Jako standard, do którego powinni dostosować się wszyscy producenci insuliny na świecie, został przyjęty następujący kod kolorystyczny stosowany przez Novo Nordisk:

 

insulina krótkodziałająca - kolor żółty

 

insulina o przedłużonym działaniu - kolor zielony

 

mieszanka insulinowa 30/70 - kolor brązowy

 

mieszanka insulinowa 40/60 - kolor fioletowy

 

mieszanka insulinowa 50/50 - kolor szary

 

Te kolory są obecne na opakowaniach insuliny niezależnie od stężenia, formy czy kraju docelowego i dotyczą wkładów Penfill®.

 

Insulina krótkodziałająca

 


Występuje w postaci przezroczystego roztworu. Klasyczna insulina ludzka krótkodziałająca rozpoczyna swoje działanie po upływie ok. 0,5 godziny od wstrzyknięcia, szczyt działania wykazuje między 1 a 3 godziną i działa do 8 godzin.

 

 

Należy ją podawać na pół godziny (lub bezpośrednio) przed posiłkiem, według wskazań lekarza.

 

Insulina o przedłużonym czasie działania

 

Insulina w tych preparatach łączona jest z substancją spowalniającą wchłanianie insuliny do krwi. Kombinacja insuliny i substancji spowalniającej zwykle powoduje powstanie kryształków, nadających cieczy mętny wygląd. Należy zawsze wymieszać insulinę przed każdą iniekcją. Dotarcie do krwi pierwszych cząsteczek insuliny o pośrednim czasie działania zajmuje ok. 1,5 godziny. Najwyższe stężenie występuje pomiędzy 4 a 12 godziną po iniekcji. Do wchłonięcia całej dawki potrzeba 24 godzin.

 

Mieszanki insulinowe

 

mieszkanka insulinowa 30/70

 

mieszkanka insulinowa 40/60

 

mieszkanka insulinowa 50/50

 

Mieszanki insulinowe to gotowe preparaty powstałe ze zmieszania insuliny krótko działającej i insuliny o przedłużonym działaniu. W leczeniu cukrzycy korzystne jest zastosowanie kombinacji insulin o różnym czasie wchłaniania i czasu działania. Gotowe mieszanki insulinowe różnią się między sobą procentową zawartością poszczególnych składników. Cyfra przy nazwie oznacza zawartość insuliny krótko działającej i o pośrednim czasie działania. Mieszanki insulinowe rozpoczynają działanie po upływie ok. 0,5 godziny od chwili wstrzyknięcia w tkankę podskórną. Maksymalne działanie występuje między 2 a 8 godziną, zaś całkowity czas działania wynosi do 24 godzin

Analogi insuliny ludzkiej

Analogi są pochodnymi insuliny, sztucznie wytworzonymi cząsteczkami, niewystępującymi w przyrodzie.
 Analogi insuliny otrzymuje się wykorzystując najnowocześniejszą biotechnologię, w wyniku, której zachodzi zmiana w cząsteczce insuliny jednego lub kilku aminokwasów. Zmiana w cząsteczce insuliny powoduje zmianę właściwości, związanych głównie z jej wchłanianiem się z tkanki podskórnej do krwi. Konsekwencją jest przyspieszenie działania (analogi szybko działające) lub jego wydłużenie (analogi długo działające). Analogi insuliny zapobiegają wzrostowi poziomu cukru po posiłku, tzw. glikemii poposiłkowej (GPP) oraz pokrywają zapotrzebowanie na insulinę przez całą dobę.

Zalety stosowania:

  • Zmniejszenie ilości hipoglikemii – zmniejsza się ryzyko kumulacji dawek insuliny nawet przy częstych wstrzyknięciach, dzięki czemu leczenie cukrzycy jest bezpieczne,

  • Wygoda stosowania – analogi szybko działające wchłaniają się bardzo szybko do krwi, można, więc je wstrzykiwać bezpośrednio przed posiłkiem (nie jest potrzebne zachowanie 30 - 45-minutowej przerwy między wstrzyknięciem a początkiem posiłku,

  • Łatwa modyfikacja dawki – w zależności od wielkości posiłku, insulinę można podawać bezpośrednio po posiłku bez szkody dla wyrównania glikemii,

  • Elastyczność trybu życia - możliwość dodatkowego podania 1 - 2 jednostek analogu szybko działającego w przypadku nieplanowanego posiłku,

  • Zmniejszenie liczby posiłków – z powodu krótkiego profilu działania stężenie analogu insuliny we krwi szybko się obniża do poziomu podstawowego, dlatego można wyeliminować dodatkowe posiłki i przekąski, które mają ochronić przed wystąpieniem  hipoglikemii (niedocukrzenia - znacznym i groźnym spadkiem poziomu cukru we krwi). Możliwość rezygnacji z dodatkowych przekąsek między posiłkami pozwala na łatwiejsze uzyskanie i utrzymanie należnej masy ciała.