Jeden wymiennik wêglowodanowy (1 WW) to taka ilość produktu wyrażona w gramach, która zawiera 10 g węglowodanów przyswajalnych przez organizm (co odpowiada 10 g czystego cukru). Np.: jeżeli jedna bułka (kajzerka) zawiera 3 WW, to oznacza, że poziom cukru we krwi rośnie tak, jak po spożyciu 30 g (3 x 10 g) czystego cukru. Wêglowodany przyswajalne to np. skrobia, cukier buraczany (sacharoza), cukier mleczny (laktoza), natomiast wêglowodany nieprzyswajalne to np. błonnik pokarmowy. Po ustaleniu, ile WW należy spożywać, np. na śniadanie, posiłki należy komponować tak, aby w kolejnych dniach śniadania zawierały podobną liczbę WW. Dzięki temu można zapobiec wahaniom poziomu cukru we krwi.

Gdy komórki nasze głodują z powodu niskiej wartości glikemii produkowane są związki ketonowe. Dzieje się tak ponieważ nie ma zapewnionej wystarczającej ilości węglowodanów.

Depot to inaczej efekt magazynu - wstrzyknięta insulina zostaje związana w tkance tłuszczowej jako zapas. W zależności od insuliny ten zapas jest mniejszy lub większy.

Ten rodzaj insulinoterapii ma na celu odtworzenie podstawowego i poposiłkowego wydzielania insuliny. Stosuje się tu metodę wielokrotnych wstrzyknięć lub ciągłą podskórną infuzję insuliny (pompa insulinowa).