Ciągłe monitorowanie glikemii dostarcza wiele informacji dotyczących zmian poziomu glikemii w czasie dnia i nocy, a także pozwala dobrać optymalną terapię dla chorych na cukrzycę. Na rynku dostępnych jest kilka urządzeń służących do kontroli stężenia glukozy. Najlepiej zbadano 2 z nich: Continuos Glucose Monitoring System Gold (pomiary glikemii wykonywane są w płynie śródtkankowym za pomocą elektrody umieszczonej w tkance podskórnej) oraz GlucoWatch G2 Biographer (pomiarów glikemii dokonuje się, stosując elektrodę umieszczoną na powierzchni skóry). Ciekawym, całkowicie nieinwazyjnym systemem jest Pendra, w którym wykorzystano metodę spektroskopii impedancyjnej. Urządzenia monitorujące mierzą stężenie glukozy do 72 godzin, zwykle w odstępach 1–10-minutowych (w technologii nieinwazyjnej nawet do 3 miesięcy). Wysoka częstotliwość pomiarów wiąże się jednak ze zmniejszoną dokładnością. W wielu badaniach porównujących pomiary uzyskane z tych urządzeń z oznaczeniami punktowymi średnia różnica wyników, w zależności od stężenia glukozy i typu urządzenia, sięgała 34 mg% (w wartościach względnych w zakresie 10–20%). Precyzja wyników była mała, zwłaszcza w przypadkach hipoglikemii — aż 47% fałszywych alarmów hipoglikemicznych. W przypadku hiperglikemii wynoszącej ponad 250 mg% stwierdzono około 19% fałszywych alarmów. Najważniejsze wartości kliniczne ciągłego monitorowania glikemii to: skrócenie czasu modyfikacji leczenia (zwłaszcza insulinoterapii), ocena wpływu zmiany trybu życia na wyrównanie glikemii, możliwość bardzo ścisłej kontroli glikemii (np. w ciąży) oraz diagnozowanie hipoglikemii. W dotychczasowych kontrolowanych i niekontrolowanych badaniach wykazano przydatność systemu ciągłego monitorowania glikemii do modyfikowania terapii cukrzycy. Korzystne okazały się np. dwie sesje pomiarów, oddzielone kilkutygodniowymi przerwami. Zmiany leczenia spowodowały zmniejszenie stężenia HbA1c, redukcję czasu trwania hiper- i hipoglikemii oraz zakresów wahań glikemii. Zdaniem autora nowe technologie będą w przyszłości wykorzystywane standardowo. Nie podzielam optymizmu autora na ten temat. Uważam, że upłynie jeszcze wiele czasu zanim nowe technologie będą powszechnie stosowane w terapii cukrzycy. Koniecznych jest jeszcze wiele zmian — wyniki uzyskiwane dzięki urządzeniom muszą być bardziej wiarygodne (szczególnie u chorych, u których dochodzi do rozwoju hipoglikemii), a ich cena istotnie niższa.