Hemoglobina glikowana - długodystansowy wskaźnik kontroli cukrzycy Hemoglobina w krwinkach czerwonych stosunkowo łatwo dołącza cząsteczkę glukozy z krwi. Im wyższy poziom glukozy we krwi i im dłużej się utrzymuje, tym więcej dołącza się glukozy i więcej jest tzw. hemoglobiny glikowanej, oznaczonej symbolem - HbA1c. Ponieważ krwinka czerwona żyje przeciętnie około 120 dni - poziom hemoglobiny glikowanej dokładnie odzwierciedla przeciętny poziom cukru we krwi w tym czasie. Dlatego wskaźnik ten stał się oceną skuteczności leczenia cukrzycy w dłuższych odcinkach czasu. O szybkości tworzenia się hemoglobiny glikowanej (HbA1c) decyduje stężenie glukozy we krwi oraz czas trwania hiperglikemii. Hemoglobina ta powstaje we krwi w ilości proporcjonalnej do średniego stężenie glukozy w ciągu ostatnich 2 miesięcy poprzedzających badanie hiperglikemii. Hemoglobina ta powstaje we krwi w ilości proporcjonalnej do średniego stężenie glukozy w ciągu ostatnich 2 miesięcy poprzedzających badanie.

Wartości hemoglobiny glikowanej:
1.
Wartość poniżej 7 % stężenia
hemoglobiny glikowanej (HbA1c) -  dobre
wyrównanie  cukrzycy
2.
Wartości w zakresie 7–8 % świadczą o
gorszym wyrównaniu cukrzycy, ale można je jeszcze akceptować
3.
Wartości wyższe od 8 % poziomu
hemoglobiny glikowanej we krwi oznaczają, że należy pilnie dokonać zmian w
sposobie leczenia cukrzycy

Jak wynika z badań, u osób, które dzięki poprawnemu leczeniu cukrzycy osiągnęły zawartość hemoglobiny glikowanej poniżej 6%, ryzyko powikłań cukrzycy spada aż o 67%. Dlatego mówimy, że jest to wskaźnik długoterminowego wyrównania cukrzycy, a jego systematyczne oznaczanie, 3–4 razy w roku, jest dobrym sposobem oceny skuteczności leczenia.