Tiamina (witamina B1) stosowana jest w leczeniu chorób neurologicznych a przede wszystkim w neuropatii cukrzycowej i alkoholowej. Tiamina wchłaniania jest jednak słabo a skuteczne leczenie wymaga dużych dawek. Skuteczniejszą postacią tiaminy jest benfotiamina stanowiąca formę rozpuszczalną w tłuszczach przez co zapewnia lepszą skuteczność leczenia. Pochodnymi tiaminy są allitiaminy znajdujące się w warzywach takich jak czosnek oraz cebula. Benfotiamina znalazła zastosowanie w leczeniu cukrzycy typu 1 i 2.

Z badań dotyczących stosowania benfotiaminy nasuwają się następujące wnioski :

• istotne zmniejszenie bólu neuropatycznego
• poprawa wskaźnika odczuwania wibracji w śródręczu i śródstopiu
• poprawa prędkości przewodzenia impulsów w nerwie strzałkowym
• zmniejszenie uszkodzeń komórek
• przy stosowaniu brak poważnych działań niepożądanych jedynie możliwość występowania wysypki

Stosowanie antybiotyków, doustnych środków antykoncepcyjnych, diuretyków, leków przeciwdrgawkowych oraz środków chemioterapeutycznych może zmniejszać zawartość tiaminy w organizmie.