Każdego dnia dieta powinna dostarczyć taką samą wartość kaloryczną i gatunkową pokarmów. Taka dieta przyczynia się do stabilności przebiegu cukrzycy. Dodatkowe porcje pożywienia są dozwolone wyłącznie w dniach, w których podejmowany jest większy wysiłek fizyczny lub pojawi się dodatkowa choroba, np. przeziębienie czy gorączka, które zużywają energię.

Warto ograniczyć w diecie potrawy wysokokaloryczne. Nawet wówczas, gdy zawierają one tzw. „maszerujące” węglowodany, tj. pieczywo, kasze, ziemniaki, kluski. Dzięki ich obfitemu udziałowi w posiłkach łatwo jest przekroczyć limit dozwolonych kalorii, dlatego też należy unikać potraw zawierających dużo soli. Oznacza to zalecenie unikania ryb wędzonych i solonych (śledź), wędlin, solonego pieczywa, solonych orzechów, nadmiernego solenia potraw, bardzo pikantnych przypraw.

Główne posiłki – śniadanie, obiad i kolacja – powinny zawierać produkty z białka zwierzęcego. Zalecane produkty to: mleko, chude mięso, ser, ryby, białko jaj. Należy zadbać o to, by posiłki były zawsze świeżo przygotowane, nie za gorące i nie za zimne. Najpierw powinno się przyjmować pokarmy gęste, potem płynne – wolno, dokładnie przeżuwając. Zaleca się jedzenie pokarmów przetartych przez sito, zmielonych lub drobno posiekanych.

Posiłki należy spożywać 5–6 razy dziennie w małych ilościach, nie do syta. Ostatni posiłek przed snem powinien się składać z produktów zawierających węglowodany wolno wchłaniające się, aby chroniły pacjenta przed hipoglikemią w godzinach nocnych. Spożywanie posiłków powinno być tak rozłożone w ciągu dnia, aby harmonizowało z działaniem specyfików leczących cukrzycę. Najwięcej węglowodanów powinno się zjeść w posiłku przypadającym na szczyt działania tych leków.