Stres u osób z cukrzycą prowadzi do wzrostu poziomu glukozy. Jak to się dzieje?

Hormonami stresu są: adrenalina, noradrenalina i kortyzol, które wydzielane są przez gruczoły-nadnercza. Hormony te działają przeciwstawnie do działania insuliny. Dochodzi do uruchomienia produkcji glukozy i zahamowania działania insuliny. Pod wpływem stresu glukoza może wzrastać gwałtownie, ale krótkotrwale albo wzrost glikemii może być łagodniejszy i utrzymywać się przez dłuższy czas. Reakcja na stres u każdej osoby z cukrzycą jest sprawą indywidualną. Obniżanie hiperglikemii w takiej sytuacji jest bardzo trudne. Zdarza się, że glukoza wcale nie chce się obniżać lub dzieje się to bardzo szybko, prowadząc do drugiej skrajności – hipoglikemii. Pod wpływem sytuacji stresowych zwiększa się ilość wolnych rodników, czyli dochodzi do tzw. stresu oksydacyjnego.

Nie powinno się zbyt często zmieniać profilu podstawowego insuliny tak zwanej bazy. Istnieje możliwość, że konieczna będzie zmiana profilu podstawowego insuliny w następujących sytuacjach :

• w trakcie choroby z gorączką, gdy wzrasta zapotrzebowanie na insulinę
• gdy zmienia się plan zajęć lub sposób aktywnośći
• gdy zmienia się masa ciała o 5-10 % lub więcej
• gdy stosujemy leki wzmagające zapotrzebowanie na insulinę ( kortyzol)
• podczas ciąży
• w przypadku cyklu miesiączkowego
• w czasie wydłużonego wysiłku fizycznego

Pozwoliłem sobie skorzystać i zamieść artykuł z mojacukrzyca.org odnośnie jakie czynniki wpływają na poziom glikemii we krwi.

'

Strzałki wskazujące na wzrost poziomu glukozy we krwi są oparte po pierwsze na doświadczeniach, dostępnych badaniach i informacji od osób chorych na cukrzycę. Strzałka w bok wskazuje neutralny efekt. Nie każda osoba zareaguje w ten sam sposób (ta sama osoba może zareagować inaczej w zależności od dnia). Niektóre czynniki mogą dotyczyć bardziej cukrzycy typu 1 niż cukrzycy typu 2 (lub odwrotnie). Czynniki ze strzałkami w górę i w dół są oczywiście najtrudniejsze - mogą zwiększyć lub zmniejszyć poziom glukozy we krwi. Najlepszym sposobem na sprawdzenie jak dany czynnik wpływa na Ciebie jest częsty pomiar glukozy glukometrem lub korzystanie z sytemu ciągłego monitorowania glikemii i szukanie pewnych zależności i schematów.

# 2 Rodzaj węglowodanów

Wpływ na cukier ma nie tylko liczba węglowodanów, ale także ich rodzaj. Nie wszystkie węglowodany są sobie równe. Zielone warzywa, orzechy, nasiona, tortille niskowęglowodanowe, bogate w błonnik, jagody - zwykle zawierają 50–80% węglowodanów z błonnika. Pokarmy o wysokim stosunku błonnika do węglowodanów ogółem mają mniejszy wpływ na poziom glukozy we krwi w porównaniu do pokarmów z taką samą ilością węglowodanów ogółem i bez błonnika. Ponadto, im więcej gramów węglowodanów pochodzi z cukru, tym większy wpływ na poziom glukozy we krwi, nawet jeśli całkowita ilość węglowodanów jest taka sama. Konsystencja ma również ogromne znaczenie - węglowodany płynne zwykle zwiększają poziom glukozy we krwi szybciej niż węglowodany stałe, nawet jeśli ilość węglowodanów ogółem jest taka sama.

# 7 Czas posiłków, zwłaszcza kolacji

U wielu pacjentów zjedzenie późnej kolacji (nawet bez względu na to, co w niej jest) często powoduje wysokie stężenie cukru we krwi w ciągu nocy. Są pacjenci u których zjedzenie wcześniejszego lżejszego obiadu znacząco poprawia glikemie nocne. Krótko mówiąc, czas posiłku jest bardzo ważny, może on wpływać na poprawę glikemii albo na jej pogorszenie, w zależności od czasu, kiedy został zjedzony.

# 8 Odwodnienie

Wielu pacjentów zauważyło, że odwodnienie wydaje się zwiększać poziom glukozy we krwi. Rzeczywiście, w randomizowanym, kontrolowanym badaniu z 2001 roku odwodnienie spowodowało wzrost poziomu glukozy we krwi u osób na czczo. New York Times doniósł także w 2012 roku, że odwodnienie zwiększa poziom hormonu wazopresyny, który popycha wątrobę do produkcji cukru we krwi - nagłówek w gazecie mówił, że woda pitna może zmniejszyć ryzyko cukrzycy!

# 9 Osobisty mikrobiom (bakterie jelitowe)

Trwa wiele badań nad wpływem bakterii jelitowych ("mikrobiomu") na poziom glukozy we krwi i wrażliwość na insulinę. Dr Erana Segala z Weizmann Institute wykonał kilka istotnych badań na ten temat danyych CGM i mikrobiomów. Opublikowali szereg artykułów, w tym jeden o tym, w jaki sposób bakterie jelitowe przewidują odpowiedź glukozy na chleb, inny o spersonalizowanym odżywianiu za pomocą CGM i danych mikrobiomowych, a trzeci o tym, jak sztuczne słodziki wpływają na odpowiedzi mikrobiomu i glukozy.

# 13 Leki

Sterydy mogą znacznie podnieść poziom glukozy we krwi, częściowo poprzez "zlecenie" wątrobie zwiększenia produkcji glukozy.

# 14 Niacyna (witamina B3)

Witamina B3 nieznacznie podnosi poziom glukozy we krwi. Niacyna jest zwykle przepisywana w celu poprawy poziomu lipidów we krwi, w tym cholesterolu HDL i trójglicerydów. Jest to jednak kolejny czynnik, o którym należy pamiętać, jeśli poziom glukozy jest wyższy niż oczekiwano.

# 17 Poziom sprawności / treningu

"Kiedy w 2011 roku zacząłem jeździć na rowerze, widziałem gwałtowny spadek poziomu glukozy we krwi. Teraz, gdy jestem bardziej przyzwyczajony, widzę mniejsze spadki glukozy w tym samym czasie". Ten czynnik jest szczególnie ważny dla kogoś rozpoczynającego nową aktywność (lub rozpoczynającego dowolne ćwiczenie). Początkowo mogą wystąpić znaczące spadki poziomu glukozy we krwi, które z czasem mogą się zmniejszać wraz z poprawą kondycji.

# 18 Pora dnia

Zauważono, że poranne ćwiczenia mogą powodować mniejszy spadek poziomu glukozy we krwi w porównaniu z innymi porami dnia. Rano diabetycy często są bardziej oporni na insulinę, co może tłumaczyć efekt. Oczywiście jest to sprawa indywidualna i u niektórych wcale nie musi tak być. Warto jednak zaobserwować jak to u nas wygląda.

# 19 Pora jedzenia i podawania insuliny przed ćwiczeniami

Nawet przy tych samych ćwiczeniach w dwóch identycznych dniach, sposób, w jaki spożywam jedzenie i podaję insulinę, ma ogromny wpływ na poziom glukozy we krwi po wysiłku. Jest wiele błędów, natomiast jeden jest dosyć powszechny - spożycie posiłku zbyt blisko rozpoczęcia ćwiczeń, które może powodować niski poziom glukozy podczas aktywności (jedzenie nie zostało wchłonięte), a następnie znaczny wzrost. Częste są też błędy związane z insuliną - niewystarczające zmniejszenie insuliny w bolusie i zawieszenie insuliny podstawowej (w pompie) bezpośrednio przed aktywnością.

# 22 Niedawna hipoglikemia

Jeżeli w ciągu ostatnich 12 godzin wystąpiła hipoglikemia, istnieje większe prawdopodobieństwo ponownego jej wystąpienia. Niedawna hipoglikemia osłabia mechanizmy obronne organizmu przed niskim poziomem. Kiedy pojawia się kolejny niski poziom, trudniej jest rozpoznać objawy i / lub organizmowi trudniej jest go uniknąć.

# 27 Domięśniowe podawanie insuliny

Wstrzykiwanie lub podawanie insuliny do obszaru mięśniowego (o niskiej zawartości tłuszczu) może zwiększać ryzyko hipoglikemii - szczególnie, jeśli nastąpi to przed aktywnością.

# 31 Pokwitanie

Wysoki poziom hormonów wydzielanych w okresie dojrzewania - hormonu wzrostu, testosteronu, estrogenu, kortyzolu - może zwiększać oporność na insulinę. Według niektórych szacunków nastolatki z cukrzycą mogą potrzebować nawet 30% -50% więcej insuliny niż dorośli, aby utrzymać swój cukier w granicach normy.

# 32 Nietolerancja glutenu

Nieleczona celiakia, prowadząca do uszkodzenia jelita cienkiego, może zwiększać ryzyko hipoglikemii, ponieważ jelito cienkie może nie być w stanie prawidłowo wchłonąć składników odżywczych.

# 36 Temperatura zewnętrzna

Większość artykułów skupia się na tym, że upał prowadzi do odwodnienia, które z kolei powoduje zwiększenie poziomu glukozy we krwi. Wydaje się, że w tej historii jest coś więcej. Istnieją pewne dowody, że narażenie na zimno może poprawić wrażliwość na insulinę w cukrzycy typu 2. Niektóre osoby z cukrzycą informują, że przebywanie na słońcu obniża poziom glukozy we krwi. Dr Jane K. Dickinson z Kolumbii wysunął hipotezę, że rozszerzenie naczyń krwionośnych (ekspansja) pod wpływem ciepła może być za to odpowiedzialne (podobnie jak w przypadku gorącego prysznica lub jacuzzi).

# 37 Oparzenie słoneczne

Pacjenci zauważają, że oparzenia słoneczne obciążają ciało i mogą zwiększać poziom glukozy we krwi.

#39 Częstotliwość kontroli glukozy

Częstsze pomiary cukru we krwi gwarantują, że jesteśmy w stanie lepiej prowadzić cukrzycę i kierować poziom glukozy do docelowego przedziału, jeśli wystąpi wysoki lub niski poziom cukru. Ponadto dane dotyczące glukozy dostarczają przydatnych informacji zwrotnych na temat tego, co zrobiło się dobrze lub co można zrobić inaczej następnym razem. Badania pokazuję, że im ktoś częściej odczytuje poziom glukozy we krwi, tym lepiej zarządza swoją cukrzycą.

# 40 Opcje domyślne i wybory

Drobne poprawki w środowisku - lub sposób, w jaki są różne opcje przedstawione - może naprawdę wpłynąć na nasze wybory. Z kolei te wybory bezpośrednio wpływają na nasz poziom glukozy we krwi, szczególnie związany z jedzeniem i dawkowanie insuliny. Przykładowo rozmiar talerza lub miski: ta sama ilość jedzenia na mniejszym talerzu wygląda na bardziej sycąca. Ma to wpływ na liczenie węglowodanów i ilość spożywanego jedzenia jednocześnie.

# 42 Relacje rodzinne / presje społeczne

Podczas ostatniego spotkania JDRF psycholog dr Weissberg-Benchell wspomniała, jak wysoki poziom konfliktu rodzinnego i stresu rodzinnego jest powiązany z wyższymi poziomami HbA1c u dzieci i młodzieży z cukrzycą. W tym miejscu dodam presję społeczną. To kolejny czynnik warty uwagi - wymagające środowisko rodzinne lub społeczne może bezpośrednio wpływać na poziom cukru we krwi.

źródło artykułu : https://mojacukrzyca.org/?a=text&id=5313&des=42-czynniki-wplywajace-na-poziom-cukru-we-krwi

Stres to szerokie pojęcie, które może mieć szerokie znaczenie. W tym przypadku skupię się na stresie emocjonalnym. Może on wpływać na poziom cukru we krwi w wielu sytuacjach. Podczas stresu wzrasta poziom hormonów we krwi. Hormony stresu, takie jak epinefryna, adrenalina i kortyzol uwalniają przechowywaną glukozę do krwi, podnosząc w ten sposób poziom cukru. Wynikiem tego jest wzrost poziomu cukru we krwi, co często prowadzi do potrzeby podania insuliny lub innych leków przeciwcukrzycowych. Stres może również wpływać na poziom cukru we krwi poprzez nasze problemy żywieniowe. W przypadku stresu często zmieniają się nasze nawyki żywieniowe. Ta zmiana może mieć u każdego charakter indywidualny oraz dość nieprzewidywalny u różnych osób. U niektórych zmniejsza się apetyt i tym samym tracą wagę, inni natomiast jedzą więcej o różnych porach, podjadając w nocy. Może to znacząco zmieniać poziom cukru we krwi. Również znaczne ilości stresu często przerywają uprawianie ćwiczeń oraz sporty rekreacyjnych, co powoduje wzrost poziomu cukru we krwi. Ponadto przestrzeganie przez osobę zaleceń lekarskich może wywołać również znaczący stres. Z tego też powodu ludzie często zmniejszają częstotliwość monitorowania stężenia glukozy, a także  liczbę przepisanych leków które muszą regularnie przyjmować. Może to mieć poważne konsekwencje, a szczególny niepokój budzi fakt, że ludzie będący w długotrwałym stresie, nie zwracają uwagi na kontrolowanie cukrzycy co naraża ich na zwiększone ryzyko poważnych odległych komplikacji. Dlatego jeśli jesteś osobą z cukrzycą musisz skupić się na rozwiązaniu tego problemu i  strać się złagodzić ryzyko stresu w interesie twojego zdrowia.

Stres w dzieciństwie zwiększa trzykrotnie ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 1.
Jak sugerują przeprowadzone badania, stresujące wydarzenia życiowe w dzieciństwie takie jak rozpad rodziny, śmierć, choroba mogą potroić ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 1. W przeprowadzonym badaniu naukowcy odkryli że u dzieci u których wystąpiły zdarzenia związane z dużą dawką stresu są prawie trzy razy bardziej narażone na rozwój cukrzycy niż te które nie doświadczyły tego stanu.
Przyczyny cukrzycy typu 1 nie są znane ale wiadomo jest że układ odpornościowy atakuje i zabija komórki beta trzustki wytwarzające insulinę.
Na podstawie wyników badań z Linkoping University stresujące zdarzenia mogłyby przyczyniać się do obciążenia komórek beta ze względu na zwiększoną odporność na insulinę a także zwiększonego zapotrzebowania na insulinę w odpowiedzi na stres fizjologiczny wynikający z podwyższonego poziomu kortyzolu.
Konieczne są dalsze badania aby określić jak w procesie autoimmunologicznym stres psychiczny może przyczynić się wraz z czynnikami genetycznymi, infekcjami do  autoagresji komórek beta.
Przyczyny cukrzycy typu 1 są bardzo złożone i obejmują ataki autoimmunologiczne wywołane przez kombinację odziedziczonych genów i czynników środowiskowych takich jak dieta, zakażenie wirusowe które nadal nie są w pełni rozpoznane.

Otyłość jest związana z częstszym występowaniem następujących schorzeń:

• Cukrzyca typu II - stanowi 90% przypadków cukrzycy. 80-90% pacjentów stanowią osoby otyłe. Spadek wagi - nawet o 5-10% prowadzi do obniżenia poziomu cukru we krwi i pozwala zmniejszyć dawki leków przeciwcukrzycowych, w tym insuliny.
• Nadciśnienie tętnicze - wzrost masy ciała o 20% powoduje ośmiokrotny wzrost częstości występowania nadciśnienia.
• Hiperlipidemia - czyli podwyższenie poziomu cholesterolu i trójglicerydów we krwi. Poza poziomem całkowitego cholesterolu ważny dla ryzyka chorób serca jest też stosunek pomiędzy "dobrym" - cholesterol HDL i "złym" cholesterolem - cholesterol LDL. Stosunek ten jest niekorzystny u osób otyłych.
• Udar mózgowy - ryzyko jego wystąpienia u osób otyłych jest dwukrotnie większe.
• Niewydolność serca - ryzyko tej choroby u otyłych jest większe 1,9 razy.
• Choroba niedokrwienna serca (choroba wieńcowa) - 40% przypadków tej choroby jest związane z BMI powyżej 25. Prawdopodobieństwo, że osoba otyła będzie miała chorobę wieńcową jest 1,5 raza większe niż u osoby z prawidłową wagą. Otyłość pogarsza także przebieg rehabilitacji pozawałowej.
• Kamica pęcherzyka żółciowego - schorzenia pęcherzyka u osób otyłych występują sześciokrotnie częściej niż u szczupłych.
• Zmiany zwyrodnieniowe stawów - stawy podlegające nadmiernym obciążeniom szybciej ulegają uszkodzeniu, prowadzi to do zespołów bólowych, np. kręgosłupa, stawów kolanowych.
• Nowotwory - u otyłych częściej niż u szczupłych występują nowotwory macicy, sutka, pęcherzyka żółciowego, jelita grubego, prostaty.
• Zaburzenia oddychania w czasie snu - objawiające się m.in. zespołem hipowentylacji bądź bezdechu sennego.
• Żylaki kończyn dolnych - u osoby otyłej gorsze są warunki odpływu krwi z kończyn dolnych. Prowadzi to do nadmiernego wypełnienia krwią żył a w konsekwencji - do powstawania żylaków.
• Zaburzenia hormonalne i powikłania ciąży - częściej występują u otyłych kobiet.
• Zespół X (obecnie nazywany zespołem polimetabolicznym) - zespół ogólnoustrojowych zaburzeń, na które składają się: otyłość wisceralna, upośledzona tolerancja glukozy, zwiększone stężenie insuliny, oporność na insulinę, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipidowe, choroba niedokrwienna serca. Aktualnie do klasycznego zespołu X, opisanego przez Reavena, dołączono szereg dodatkowych elementów takich jak: dna moczanowa, podwyższenie poziomu kortyzolu, podwyższenie poziomu fibrynogenu oraz wzmożone wydalanie albumin z moczem.

Cukrzyca nerkowa - wrodzone, rodzinnie występujące obniżenie zdolności zwrotnego wychwytywania glukozy z moczu pierwotnego w kanalikach nerkowych. Tym samym w moczu ostatecznym, spływającym do pęcherza i wydalanym na zewnątrz, pojawia się glukoza. W odróżnieniu od prawdziwej cukrzycy stężenie glukozy we krwi jest prawidłowe.

Cukrzyca pierwotna

Cukrzyca pierwotna występuje głównie u dzieci i młodzieży, rzadziej u dorosłych. Objawy choroby szybko się nasilają, a przebieg jej może być burzliwy. Do wczesnych oznak należą: zwiększone pragnienie, wypijanie dużych ilości płynów, oddawanie zwiększonych ilości moczu o jasnej barwie, szybko postępujące chudnięcie, pomimo zwiększonego łaknienia, nawracające zakażenia skórne.

Stężenie glukozy na czczo we krwi jest podwyższone, czasem do 10 a nawet 15 mmol/l (norma: 3,5-5,0 mmol/l). Z moczem wydalana jest glukoza. Cukrzyca pierwotna charakteryzuje skłonność do kwasicy metabolicznej i łatwość rozwijania się śpiączki cukrzycowej.

Cukrzyca regulacyjna

Cukrzyca regulacyjna występuje głównie u osób po 40. roku życia, zwłaszcza otyłych. Przebieg choroby jest łagodny, a objawy mało znamienne. Często na istnienie choroby zwraca uwagę przypadkowe stwierdzenie obecności glukozy w moczu.

Cukrzyca steroidowa

Cukrzycopodobne zaburzenie metabolizmu węglowodanowego, pojawiające się przy nadmiarze hormonów glikokortykoidowych w ustroju (choroba Cushinga) lub pod wpływem leczniczego stosowania preparatów kortykosteroidowych.

Cukrzyca utajona

Brak objawów klinicznych, stężenie glukozy we krwi na czczo jest prawidłowe (poniżej 5 mmol/l), próba obciążenia glukozą jest ujemna, ale może stać się dodatnia w ciąży, w chorobie zakaźnej lub w stanie obciążenia ustroju innego rodzaju (np. zabieg chirurgiczny). Dodatnia jest natomiast próba kortyzolowo-glukozowa.

Cukrzyca wtórna

Cukrzyca wtórna występuje po przebyciu zapalenia trzustki, po jej chemicznym lub mechanicznym uszkodzeniu, w hemochromatozie (cukrzyca brązowa), a także w stanach nadczynności gruczołów wytwarzających hormony cukrzycorodne (diabetogenne): w akromegalii , chorobie Cushinga, guzie chromochłonnym nadnerczy, nadczynności tarczycy (gruczoł tarczowy).

Osoby chore na cukrzycę doświadczają niskich oraz wysokich poziomów glikemii. Glukoza która powoduje że nasz poziom cukru wzrasta jest pozyskiwana z :

• jedzenia
• rozpadu glukozy zmagazynowanej w wątrobie
• białek i tłuszczów

Mając problem z niskimi poziomami cukru pomimo zmniejszenia dawek insuliny może być konieczne wykonanie badań w kierunku takich chorób jak niedoczynność tarczycy, niedobór kortyzolu oraz celiakii.

Choroby oraz infekcje mogą powodować podwyższenie hormonów kontregulacyjnych (glukagon, kortyzol) które pobudzają wątrobę do większej produkcji glukozy przez co wzrasta zapotrzebowanie na insulinę bazową (Lantus, Humulin N, Levemir oraz Humalog w pompach). Jednakże utrata apetytu przy chorobie powoduje mniej spożywanego pokarmu czyli obniża się zapotrzebowanie na insulinę. W sumie zapotrzebowanie na insulinę dobową może być podobne jednakże zwiększa się zapotrzebowanie na insulinę bazową. Mając temperaturę 38-39 °C wzrasta zapotrzebowanie na insulinę bazową ok 30-50 % bazy dobowej.

Zapotrzebowanie na insulinę wzrastać może na kilka dni przed ujawnieniem choroby (okres rozkwitu choroby) i działać nawet do tygodnia po wyzdrowieniu.

Mając gorączkę trzeba spożywać duże ilości płynów ponieważ woda ucieka z organizmu wskutek temperatury, pocenia się oraz podwyższonego poziomu glikemii co wiążę się z większą ilością oddawanego moczu. Dodatkowo przy wymiotach i biegunce zwiększa się ryzyko odwodnienia.

Bardzo ważne jest aby dostarczać insulinę, węglowodany (cukry) oraz płyny.

Wpływ na poziom glikemii jest niezbyt duży w przypadku zwykłego przeziębienia.

Niski poziom glikemii występuje w infekcjach pokarmowych (nudności, wymioty, biegunki). W praktyce dobrze jest podawać chłodne napoje na przykład osłodzona zimna herbata z cytryną lub odgazowaną coca-colę w małych proporcjach (2 łyżki co 10 minut).

Wysoki poziom glikemii pojawią się w chorobach z gorączką, ostrym bólem (stres chorobowy) oraz zapalenie ucha oraz płuc a także zakażenie układu moczowego.

Prednizon jest lekiem który ma zastosowanie w leczeniu astmy oraz chorób płuc. Działa on jak hormon kortyzol podnosząc poziom glikemii we krwi. Kortyzol nazywany jest hormonem stresu wydzielanym przy wypadkach, zakażeniach, oparzeniach. Powoduje on że poziom glikemii wzrasta i potrzebne jest zwiększenie dawki insuliny. Mając cukrzycę i biorąc prednizon powinniśmy być przygotowani na zwiększenie dawek insuliny.

Kortyzol to hormon stresu który w cukrzycy podnosi stężenie cukru we krwi. Dzieje się to za pośrednictwem produkcji glukozy z białek oraz poprzez obniżenie komórkowego zużycia glukozy. Dodatkowo powoduje przemianę tłuszczów ulegających przemianie w związki ketonowe.

U osoby zdrowej cukier we krwi mieści się w granicach od 60 do 125 mg/dl. W przypadku spadku glukozy poniżej dolnej granicy nasz mózg informowany jest o tym natychmiast a organizm uruchamia dostępne zapasy glukozy. Mózg nie jest w stanie gromadzić glukozy dlatego jest on zależny od nieprzerwanej jej dostawy z krwi.

W organizmie istnieją hormony które podwyższają poziom glukozy :

• adrenalina, glukagon - działają około 2-4 godzin po hipoglikemii
• hormon wzrostu, kortyzol - działanie trwa około 5-12 godzin po wystąpieniu niedocukrzenia

Układ nerwowy współpracując z hormonami podnosi stężenie glukozy we krwi.

Insulina jako hormon produkowany przez trzustkę ma następujące działania:

• zmniejsza produkcję glukozy w wątrobie
• pobudza wytwarzanie biała mięśni
• pobudza produkcję oraz obniża rozpad tłuszczów
• przeciwdziała produkcji związków ketonowych
• obniża stężenie glukozy we krwi poprzez wzrost poboru glukozy przez komórki oraz wzrost magazynowania glukozy w postaci glikogenu w wątrobie i mięśniach

źródło: www.diabetes.co.uk

Picie kawy to pewnego rodzaju problem dla diabetyków. Może podnosić poziom cukru we krwi ale nie u wszystkich. Dzieje się to poprzez zwiększenie wpływu dwóch hormonów adrenaliny i glukagonu. Te dwa hormony uwalniają przechowywany glikogen w wątrobie w wyniku czego poziom cukru we krwi wzrasta. Kofeina może wpływać negatywnie na układ nerwowy. Pacjenci pijący kawę mogą mieć problemy ze snem oraz tymczasowy wzrost ciśnienia krwi. Nadmierne spożycie kofeiny może również prowadzić do bólów głowy, rozdrażnienia i nerwowości. Kofeina zmniejsza ilość żelaza w organizmie człowieka. Kawa i herbata są moczopędne, stąd wydalamy więcej moczu. Kofeina obecna w kawie podnosi poziom kortyzolu, hormonu stresu, orenaliny i noradrenaliny. Hormony te są odpowiedzialne za zwiększenie częstości akcji serca i ciśnienia krwi. Obieg tlenu do mózgu i kończyn zmniejsza się a układ odpornościowy jest również tłumiony. W dzisiejszym siedzącym trybie życia, ciągłym stanie stresu wynikającym ze spożycia kofeiny może to negatywnie wpłynąć na kontrolę masy ciała poprzez zakłócenie prawidłowej przemiany materii. Częsty stres spowodowany regularnym spożyciem kawy może również zwiększyć ilości tłuszczu w okolicy brzucha i prowadzić do przyrostu masy ciała co może pogorszyć stan chorego. Zwiększony stres z powodu kawy może zwiększyć skłonność osoby do przejadania się.
Nadmierne picie kawy prowadzi również do rozwoju oporności na insulinę i oraz wzrostu glukozy osłabiając działanie insuliny.
Nawet normalna ilość spożycia kawy może pokazać ten efekt. Kofeina może również wywołać hipoglikemię poprzez aktywację układu współczulnego i nadnerczy. Picie kawy można zastąpić kawą ziołową która smakuje jak kawa.

Mimo że stres jest normalną częścią naszego życia, od dawna uznaje się, że może on zaburzać kontrolę cukru we krwi.
Stres wpływa na przemianę glukozy, powoduje że zwiększa się jej stężenie we krwi oraz działa na komórki hormonów takich jak glukagon, kortyzol. Dodatkowo hormony stresowe powodują zwiększenie zawartości kwasów tłuszczowych oraz ciał ketonowych w naszym organizmie.
W cukrzycy reakcja na stres nie działa dobrze, ponieważ insulina nie zawsze jest dostępna aby umożliwić dostarczenie energii do komórek naszego organizmu przez co rośnie poziom glukozy w naszym organizmie.
Stwierdzono, że zarówno psychiczny i fizyczny stresu może powodować podwyższenie poziomu cukru we krwi u osób z cukrzycą.
W dodatku jeżeli żyjesz w dużym stresie możesz utracić kontrolę nad cukrzycą i spowodować zaburzenie uregulowanego trybu życia i leczenia. Może dojść do zaniedbań w samokontroli co spowoduje że twoja cukrzyca stanie się rozchwiana.
Zmniejszenie stresu może niewątpliwie pomóc ludziom z obu typach cukrzycy, aby lepiej dbać o siebie. Bardzo ważne jest wyjaśnienie problemu, unikania sytuacji stresowych, odpoczynek oraz nauczenia się pokonywania swoich problemów.